KAMER EN SUITe

Hoe te leven met het onvoorstelbare, met datgene waarover je niet kunt praten?

Alleen, in een oud en te groot huis aan de rand van de stad, verwerkt Caro het overlijden van haar vrouw, rechter Jacqueline. Een dood die de journaliste blijft achtervolgen. Student Nick, oud-officier van justitie Joachim Stillen en vluchtelinge Fariha doorbreken haar isolement. Ook zij leven met verborgen waarheden. Terwijl Caro haar evenwicht hervindt, dreigt het verleden haar alsnog in te halen.

Kamer en suite is een roman over actuele thema’s, stelt vragen over schuld en onschuld en verhaalt over de kracht van vergeving.

Kamer en suite - roman - literatuur - m. philippens

Bazarow – Jan Stoel * * * * *

De nieuwe roman van Maria Philippens is er een van grote klasse: meeslepend, spannend, gevoelig, mooi van taal en vol diepgang. Kamer en suite is een knap geconstrueerde psychologische roman waarin alles klopt. 

De Limburger * * * *

… Als de geheimen zich ontvouwen, ga je je afvragen hoe je zelf zou reageren als je in hun schoenen zou staan. De auteur slaagt erin, mede ook dankzij een vlotte, puntige schrijfstijl, de aandacht van de lezer vast te houden tot en met de laatste bladzijde. En dat is knap …

Kees Schafrat – Broekhuis Boekhandels

Een roman waar verlies, verraad en berusting in het onzegbare een fraaie compositie vormen. De ingetogen spanningsboog verraadt een auteur met ervaring. 

Presentatie KAMER EN SUITE
Afgelopen 7 mei in boekhandel Dominicanen Maastricht presenteerde ik mijn boek Kamer en suite:

Mensen zitten op stoelen te kijken naar boekpresentatie van Maria Philiipens in boekhandel Dominicanen Maastricht

Lezing
Zondag 20 augustus – 15:30
Centre Ceramique, Maastricht

Wil je op de hoogte gehouden worden? 
Volg me op facebook of stuur een mail naar m.philippens@home.nl

Na een dag vol ‘Lichamelijk onverklaarbare klachten’ zat ik afgemat aan de bar en dronk een glas wijn. Je kent ze wel, die bars in congreshotels. De spiegelwand achter de flessen drank waarin je ongewild je gezicht ontmoet en zogenaamd terloops de aanwezigen observeert, het gedempte licht, de zachte muziek... De bar als een vluchtige
Zes handen. Twee voor elk van de drie beelden waaruit het kunstwerk Gangengeld bestaat, maar ook voor alle andere ‘geobjectiveerde’ vrouwen. Kijk naar haar: uit hout gesneden, het gezicht ingetogen, vol ongeloof en berusting. Het is de bedrieglijke eenvoud die juist daarom zo confronterend kan zijn, die me aanspreekt in het werk van Paloma Varga