KAMER EN SUITe

Hoe te leven met het onvoorstelbare, met datgene waarover je niet kunt praten?

Alleen, in een oud en te groot huis aan de rand van de stad, verwerkt Caro het overlijden van haar vrouw, rechter Jacqueline. Een dood die de journaliste blijft achtervolgen. Student Nick, oud-officier van justitie Joachim Stillen en vluchtelinge Fariha doorbreken haar isolement. Ook zij leven met verborgen waarheden. Terwijl Caro haar evenwicht hervindt, dreigt het verleden haar alsnog in te halen.

Kamer en suite is een roman over actuele thema’s, stelt vragen over schuld en onschuld en verhaalt over de kracht van vergeving.

Kamer en suite - roman - literatuur - m. philippens

Bazarow – Jan Stoel * * * * *

De nieuwe roman van Maria Philippens is er een van grote klasse: meeslepend, spannend, gevoelig, mooi van taal en vol diepgang. Kamer en suite is een knap geconstrueerde psychologische roman waarin alles klopt. 

De Limburger * * * *

… Als de geheimen zich ontvouwen, ga je je afvragen hoe je zelf zou reageren als je in hun schoenen zou staan. De auteur slaagt erin, mede ook dankzij een vlotte, puntige schrijfstijl, de aandacht van de lezer vast te houden tot en met de laatste bladzijde. En dat is knap …

Kees Schafrat – Broekhuis Boekhandels

Een roman waar verlies, verraad en berusting in het onzegbare een fraaie compositie vormen. De ingetogen spanningsboog verraadt een auteur met ervaring. 

Presentatie KAMER EN SUITE
Afgelopen 7 mei in boekhandel Dominicanen Maastricht presenteerde ik mijn boek Kamer en suite:

Mensen zitten op stoelen te kijken naar boekpresentatie van Maria Philiipens in boekhandel Dominicanen Maastricht

Lezing
Zondag 20 augustus – 15:30
Centre Ceramique, Maastricht

Wil je op de hoogte gehouden worden? 
Volg me op facebook of stuur een mail naar m.philippens@home.nl

Maar liefst 61 verhalen werden ingestuurd, toen Centre Céramique tijdens de boekenweek een schrijfwedstrijd opzette, met als thema ‘Tweestrijd’. Inmiddels zijn de winnaars bekend. De uitslag De schrijfwedstrijd is gewonnen door Anne Jules uit Hilversum, met haar verhaal over een kip en tweestrijd. Bij de wedstrijd zijn ook een tweede en een derde prijs toegekend: Janneke
Hij is dood, zeg ik, languit liggend op het hotelbed. P. lacht ietwat onthutst en zapt verder. Hij is overleden, herhaal ik. Als in Frankrijk op drie tv-zenders tegelijk Jean-Paul Belmondo je met zijn grote, gepolijste tanden toegrijnst, betekent dat maar één ding. Heel het land treurt om l’irresticible. Hij leek mij een gelukkig man.
Een van mijn lezers vroeg onlangs: waarom schrijf je eigenlijk? Ik antwoordde: ik kan niet niet schrijven. Net als lezen heeft schrijven iets paradoxaals: je ontsnapt aan de waanzin van het bestaan, juíst door erin te duiken. Er is die noodzaak om woorden te geven aan observaties en ervaringen, en wat me daarin raakt, of